Πατέρας Απόστολος

Ο πρωτοπρεσβύτερος Απόστολος Θεολόγου γεννήθηκε στις 21 Μαΐου του έτους 1933 από ευσεβείς ορθοδόξους γονείς, τον Παναγιώτη και την Ελένη, στη Ν. Ιωνία του Βόλου, τρίτος κατά σειράν από τρία τέκνα.

Έχει ρίζα από το Αϊβαλί και το Τσανάκαλε της Μικράς Ασίας, απ΄ όπου κατάγονταν οι γονείς του.

Πήγε στο 7ο νηπιαγωγείο Ν. Ιωνίας Βόλου κατά το έτος 1939-1940. Όταν ξεκίνησε την πρώτη τάξη του δημοτικού σχολείου άρχισε ο ελληνοϊταλικός πόλεμος, με αποτέλεσμα να αναγκαστούν να φύγουν από την οικία τους και να εγκατασταθούν προσωρινά σε κάποιο φιλικό εξοχικό κτήμα στο Κλήμα Φυτώκου, μέχρι το Πάσχα του 1941 όπου και επέστρεψαν σπίτι τους, μετά την κατάληψη της χώρας από τους Γερμανούς.

Το πρώτο του πτυχίο, το οποίο ήταν πτυχίο Βυζαντινής Μουσικής, το πήρε το έτος 1952 σε ηλικία 19 ετών με Άριστα, από τη σχολή Βυζαντινής Μουσικής του Βόλου (1948-1952), στο οποίο φοίτησε παράλληλα με το σχολείο του. Ο ίδιος άλλωστε από την ηλικία των 8 ετών, ήταν στην παιδική χορωδία του Ι. Ναού της Ευαγγελίστριας Ν. Ιωνίας, χωρίς να διακόψει καθόλου, ακόμα και κατά τη διάρκεια της κατοχής.

Την ίδια χρονιά (1952) απεφοίτησε από το 1ο οκτατάξιο Γυμνάσιο αρρένων Βόλου και εισήχθη στη Θεολογική Σχολή Αθηνών, απ΄ όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές του κατά το έτος 1957 (4 έτη φοίτηση και 1 έτος για τη λήψη του πτυχίου).

Το Νοέμβριο του έτους 1953 ξαφνικά απεβίωσε ο πατέρας του και αναγκάστηκε να συνεχίσει τις σπουδές του εργαζόμενος ως ψάλτης στο Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών, τον επόμενο χρόνο στον Ι. Ναό Παναγίας Ελεούσης στο συνοικισμό της Αγ. Βαρβάρας και από το έτος 1955 στον Ι. Ναό Αγίας Σοφίας Νέου Ψυχικού, όπου παρέμεινε δεξιός ψάλτης ως το τέλος των σπουδών του.

Το έτος 1957 πήγε στρατιώτης ως στρατιωτικός Ιεροκύρηξ και υπηρέτησε στις στρατιωτικές μονάδες των περιοχών Βερροίας, Ναούσης, Εδέσσης, Φλωρίνης και όλης της Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας.

Επί ένα εξάμηνο υπηρέτησε και στο Δεύτερο Σώμα Στρατού Κοζάνης, όπου και μιλούσε στον τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό κάθε Κυριακή μεσημέρι, με διάφορα Θεολογικά θέματα.

Όταν αποστρατεύτηκε κατά το έτος 1959, επέστρεψε στον Ι. Ναό Αγίας Σοφίας στο Νέο Ψυχικό, όπου και παρέμεινε έως το Σεπτέμβριο του 1963, οπότε διορίστηκε ως καθηγητής Θεολόγος στο Γυμνάσιο Κονίτσης. Κατά το διάστημα αυτό ασχολήθηκε με τα κατηχητικά σχολεία, μεταξύ των οποίων αναφέρεται το Μέσο Κατηχητικό Σχολείο Ι. Ναού Αγίου Δημητρίου Αμπελοκήπων και το Ανώτερο Κατηχητικό του Αγίου Λουκά Πατησίων.

Ως ψάλτης στον Ι. Ναό Αγίας Σοφίας Νέου Ψυχικού μετά την αποστράτευσή του, εκήρυττε ταυτόχρονα στον ίδιο Ναό στον οποίο εκκλησιάζονταν και οι μαθήτριες του Γαλλικού κολεγίου «Ουρσουλίνες». Παρακολουθώντας τα κηρύγματα του πατρός Αποστόλου έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον η Γενική Διευθύντρια του Κολεγίου και τον προσκάλεσε να διδάξει στο κολέγιό τους ως Θεολόγος Καθηγητής. Εκεί δίδαξε τρία χρόνια (1960-1963), έως τον επίσημο διορισμό του.

Το 1964 μετετέθη στο Γυμνάσιο Ν. Ιωνίας Βόλου, όμως ο επιθεωρητής τον έστειλε να οργανώσει το νέο τριτάξιο Γυμνάσιο στη Σκόπελο, όπου υπηρέτησε ως Καθηγητής και εκτελούσε παράλληλα καθήκοντα Γυμνασιάρχου ως αρχαιότερος. Ως Διευθυντής συνεργάστηκε μαζί με τα παιδιά του Γυμνασίου, ως μέλος της Ενώσεως Ερυθρού Σταυρού Νεότητος.

Στη Σκόπελο παρέμεινε 2 διδακτικά έτη (1964-1966) και κατόπιν επέστρεψε στο Γυμνάσιο Ν. Ιωνίας Βόλου, όμως του ζητήθηκε από τον Γενικό Επιθεωρητή να παραμείνει ως βοηθός του στην Επιθεώρηση, όπου και υπηρέτησε έως τον Απρίλιο του έτους 1967.

Κατά το χρόνο αυτό εδίδαξε στο Γαλλικό σχολείο Saint Joseph.

Με την επανάσταση του 1967 επέστρεψε στην οργανική του θέση στη Ν. Ιωνία Βόλου, όπου παρέμεινε έως το έτος 1968.

Το 1968 μετά από παράκληση του νεοεκλεγέντος Μητροπολίτη Ελλασόνος Σεβαστιανού, πήρε απόσπαση για το Γυμνάσιο Αρρένων Ελασσόνος, όπου υπηρέτησε επί δύο έτη και ταυτόχρονα υπήρξε Γενικός Διευθυντής των κατηχητικών σχολείων της Μητροπόλεως Ελασσόνος, Διευθυντής του μαθητικού Οικοτροφείου στη Μονή Ολυμπιωτίσσης και ως πρωτοψάλτης στο Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Δημητρίου Ελλασόνος.

Το έτος 1970 πήρε μετάθεση για την Αθήνα και υπηρέτησε στο 19ο εξατάξιο Γυμνάσιο Αθηνών, με απόσπαση για το διδακτικό έτος 1970-1971 στο 4ο Γυμνάσιο Αθηνών.

Το 1974-1976 απεσπάσθη από το 19ο Γυμνάσιο στην Ιερά Σύνοδο, στη Διεύθυνση Εκκλησιαστικής Εκπαιδεύσεως, όπου υπηρέτησε στην Κεντρική Υπηρεσία της Εκκλησιαστικής Εκπαιδεύσεως και παράλληλα δίδαξε Βυζαντινή Υμνολογία στην Ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή, τότε Αγίας Παρασκευής.

Το έτος 1978-1980 φοίτησε στη σχολή μετεκπαίδευσης καθηγητών, όπου έλαβε βεβαίωση σπουδών με Άριστα στην ψυχολογία και στα παιδαγωγικά.

Το έτος 1980 προήχθη κατ΄ εκλογήν σε Γυμνασιάρχη.

Το έτος 1981 μετετέθη στο 18ο Γυμνάσιο Αθηνών, όπου παρέμεινε έως το Μάρτιο του 1987, απ΄ όπου και συνταξιοδοτήθηκε.

Από την αρχή της μεταβάσεώς του στην Αθήνα το έτος 1971 έμεινε στα Πατήσια, γνωρίστηκε με τους πατέρες του Ι. Ναού Αγίας Βαρβάρας Άνω Πατησίων, όπου υπήρξε κατηχητής και άμισθος Ιεροψάλτης και κατά περιόδους Ιεροκήρυξ.

Στις 22 Οκτωβρίου του έτους 1972 έρχεται εις γάμου κοινωνίαν με τη φιλόλογο Μαρία Δημοπούλου στον αυτό Ι. Ναό Αγίας Βαρβάρας Πατησίων, με την οποίαν συμβιώνουν αρμονικά έως σήμερα.

Από την παιδική του ηλικία είχε τον πόθο της ιεροσύνης κι αυτός ήταν και ο βασικός σκοπός των Θεολογικών του σπουδών.

Το έτος 1973 υπέβαλε στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών τα δικαιολογητικά του για την προκηρυχθείσα κενή θέση εφημερίου στον Ι. Ναό Αγίας Βαρβάρας Πατησίων, προς χειροτονία του.

Το έτος 1974 ενεκρίθη η αίτησή του και εξελέγη μοναδικός υποψήφιος για τον Ι. Ναό της Αγίας Βαρβάρας και η χειροτονία του εγένετο την Β΄ Κυριακή των Νηστειών το έτος 1975 και την αμέσως επόμενη Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως χειροτονήθη πρεσβύτερος δι΄ εκλογής στην Αγ. Βαρβάρα Πατησίων.

Από τότε έως σήμερα είναι εφημέριος Αγίας Βαρβάρας Πατησίων.

Κατά τη χειροτονία του στο Ναό είχε συνεφημερίους τον πατέρα Αθανάσιο Καραλή και τον πατέρα Ιωάννη Νιριανάκη, με τον οποίον οργάνωσαν τα κατηχητικά σχολεία σε μια αίθουσα πίσω από το Ναό, όπου και εσιτίζοντο 30-40 άποροι κάθε μεσημέρι, περίπου για μια δεκαετία.

Είχε οριστεί υπεύθυνος επί της Νεότητος από την Αρχιεπισκοπή Αθηνών στον Ι. Ναό της Αγίας Βαρβάρας Πατησίων έως το έτος 1990, καθώς και Υπεύθυνος Εφημέριος Επί των Αιρέσεων.

Επίσης, από το έτος 1980 έως το έτος 1995, είχε αναπτύξει δραστηριότητα για την εξωτερική Ιεραποστολή με τον τότε Επίσκοπο Ανδρούσης Αναστάσιο, με τον οποίο γνωρίζονταν από το έτος 1960 περίπου.

Όταν ο μακαριστός Αναστάσιος είχε μεταβεί στην Αφρική, μετά την ίδρυση του Ιεραποστολικού Οργανισμού «ΠΟΡΕΥΘΕΝΤΕΣ», είχε συσταθεί από τον πατέρα Απόστολο ομάδα ενοριτών από την ενορία της Αγίας Βαρβάρας, κυρίων και κυριών, η οποία επιτελούσε έργο Ιεραποστολικό, όπως την κατασκευή βαπτιστικών χιτώνων, σταυρούς, είδη βαπτίσεων, γενικότερα ρουχισμό, φάρμακα, μαξιλαροθήκες, σεντόνια κλπ., ως και Ιερά σκεύη για τους Ναούς που ιδρύονταν στην Αφρική, καθώς και είδη νοσοκομειακά. Επίσης η ομάδα αυτή, χορηγούσε μισθούς για άμισθους Αφρικανούς Ιερείς.

Όταν εξελέγη ο μακαριστός Αναστάσιος Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας, συνεχίστηκε η συνεργασία μαζί του και προσεφέρθησαν σοβαρά χρηματικά ποσά από την Ελλάδα για την στήριξη της εκκλησίας της Αλβανίας, από τον πατέρα Απόστολο και άλλους.

Επίσης ο πατήρ Απόστολος είχε συνεργαστεί και με άλλους Ιεραποστολικούς συνδέσμους, όπως με την Ιεραποστολή στην Αλάσκα, απ΄ όπου έχει και ευχαριστήρια επιστολή του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αλάσκας Γρηγορίου (Ρώσου την καταγωγή).

Εκτός όμως από τα παραπάνω, ο πατήρ Απόστολος έχει συνδράμει στις συγγραφές βιβλίων θρησκευτικού και βιογραφικού περιεχομένου.

Είναι δημιουργός της Ιστοσελίδας «ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΣΘΕ ΤΩ ΚΥΡΙΩ» περί το έτος 2010, με μεγάλη επισκεψιμότητα από τον Ελλαδικό χώρο και Διεθνώς, στην οποία υπάρχουν πλήθος κηρυγμάτων του, καθώς και αναλύσεις κειμένων της Αγίας Γραφής.

Με την δική του συγκατάθεση σε πνευματικά του τέκνα, σήμερα υπάρχουν στο διαδίκτυο και άλλες σελίδες που περιέχουν κηρύγματά του.

Τέλος, το έτος 2015 ίδρυσε την ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΝΩΣΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΓΗΣ «ΔΙΑΚΟΝΟΙ ΤΩΝ ΕΛΑΧΙΣΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ (Π.Ο.Ε.Κ.Α.)», με σκοπό τη φιλανθρωπική δραστηριότητα. Επίσης, η Ένωση εκδίδει το τριμηνιαίο ορθόδοξο περιοδικό «ΛΕΝΤΙΟΝ».

Από το έτος 2018 ο πάτερ Απόστολος ιερουργεί με τρίμηνες αποστάσεις από την οργανική του θέση για λόγους υγείας, στο Ιερό Παρεκκλήσιο των Αγίων Αναργύρων, του άλλοτε «Νοσοκομείου των Ιερέων (ΝΙΚΕ)» και νυν «Κέντρο Υγείας Πατησίων», στην οδό Χαλκίδος 15-17 στα Άνω Πατήσια, έως και σήμερα.